Jeśli przyjrzeć się mediom głównego nurtu i zainteresowaniu opinii publicznej sektorem zdrowia, szybko uwidacznia się pewna karuzela strachu, która zmienia się co kilka lat. Nasycone kwasy tłuszczowe, substancje słodzące, alkohol, sól, cukier. Cóż, od kilku lat wracamy do cukru. Powoduje raka, czyni cię głupim, a w każdym razie nadwagą, powoduje uzależnienia porównywalne do kokainy, uszkadza komórki i ogólnie jest tylko narzędziem dla Iluminatów, aby w końcu doprowadzić swój plan dominacji nad światem. Wystarczający powód, biorąc pod uwagę towarzyszącą histerię, aby spojrzeć na sytuację z bardziej refleksyjnej perspektywy. Tutaj dowiecie się, czy rzeczywiście cukier jest odpowiedzialny za morderstwo Johna Lennona, kryzys finansowy i kryzys związany z Brexitem.
Przeszkoda
Na początek przyjrzyjmy się bliżej przedmiotowi sporu: „Cukier” w potocznym rozumieniu odnosi się zazwyczaj do białego cukru domowego, który pozyskiwany jest z buraków cukrowych. Składa się głównie z sacharozy, disacharydu. Dla uproszczenia słowo „cukier” w tym artykule odnosi się do tego rodzaju cukru. Dostarcza 4,0 kcal na gram.
Oskarżenia
Jeśli chodzi o szkodliwe właściwości, o jakie zarzuca się tej substancji, twierdzenia są daleko idące. Najbardziej popularne są następujące tezy:
Cukier powoduje otyłość
Prym wiedzie zapewne twierdzenie, że duże spożycie cukru nieuchronnie powoduje nadwagę i otyłość, gdyż w odróżnieniu od innych węglowodanów, węglowodany zawarte w cukrze przekształcają się bezpośrednio w tłuszcz. Nie ma znaczenia bezwzględna ilość spożytych kilokalorii, tylko ich skład, pomija się jednak fakt, że prawa termodynamiki obowiązują także i organizm ludzki. W związku z tym otyłość, która często wiąże się z dużym spożyciem cukru, można przypisać jedynie faktowi, że wysoka, łatwo przyswajalna zawartość energii w cukrze, często w połączeniu z tłuszczami i siedzącym trybem życia, powoduje spożycie energii znacznie przekraczające zapotrzebowanie. W rezultacie organizm reaguje budując trójglicerydy z nadmiaru energii z pożywienia w procesie lipogenezy i przechowując je w adipocytach. Jednak jedynym czynnikiem decydującym jest tutaj sama nadwyżka kaloryczna, niezależnie od tego, czy jest ona spowodowana nadmiarem tłuszczów, czy węglowodanów. Zostało to udowodnione w licznych badaniach dotyczących oddziału metabolicznego.
Cukier powoduje raka
Twierdzenie to ma swoje korzenie w tzw. hipotezie Warburga. Pochodzi z prac niemieckiego fizjologa Otto Warburga, które przeprowadził w latach dwudziestych XX wieku. Normalne komórki metabolizują pirogronian poprzez acetylo-CoA i tlen. Jeśli jednak brakuje tlenu, ten etap nie jest już konieczny i komórka przekształca pirogronian w kwas mlekowy, który następnie wydala. Proces ten jest znacznie mniej wydajny i wymaga znacznie większej ilości glukozy. Jeśli dopływ tlenu ponownie wzrośnie, komórka wytwarza mniej mleczanu i powraca do normalnej produkcji energii w cyklu cytrynianowym. Jednak Warburg zaobserwował w swoich badaniach, że komórki nowotworowe przeprowadzają tak zwaną fermentację kwasu mlekowego tylko wtedy, gdy mają wystarczającą ilość tlenu. To powoduje ich duże zużycie glukozy. Jednak opierając się na tym, Warburg opracował teorię, że zaobserwowane zaburzenie oddychania komórkowego było jedyną przyczyną rozwoju raka. Teza ta została jednak obecnie jednoznacznie obalona. Z jednej strony, tak jak nie każdy cukier jest taki sam, tak i rak nie jest taki sam. W zależności od rodzaju nowotworu różnią się one wieloma różnymi kryteriami, w tym metabolizmem. Nie wszystkie komórki nowotworowe mają zmieniony metabolizm glukozy. Ponadto hipoteza Warburga ignoruje ustalenia dotyczące zmian genetycznych jako rzeczywistej przyczyny patogennej.
Cukier powoduje zmęczenie i niszczy zdolność myślenia
Często słyszy się, że w przypadku czynności wymagających wysiłku umysłowego lepiej jest opierać się na długołańcuchowych, „wolno trawionych” węglowodanach, niż na produktach o dużej zawartości cukru. To drugie spowodowałoby krótki wzrost, ale następnie spowodowałoby prawdziwy krach na krzywej wydajności. Czy jednak tak jest naprawdę? Co ciekawe, mit o „gorączce cukrowej” został odrzucony w środowisku naukowym już w 1995 r. z dopiskiem „nieistniejący”, kiedy obszerna metaanaliza nie wykazała żadnego wpływu cukru na zachowanie i funkcje poznawcze dzieci. Aby wyjaśnić „gorączkę cukrową”, stosuje się różne teorie. Zatem hipoteza serotoninowa postuluje, że spożycie cukru powoduje wyższy poziom wewnątrzmózgowy serotoniny, przekaźnika dobrego samopoczucia (a, należy zauważyć, niezwykle słabo ukuty termin, który ignoruje faktyczną funkcję serotoniny) ze względu na jej większą dostępność tryptofan. Nigdy nie zostało to udowodnione naukowo.
Zabierz wiadomość do domu
Jak widać, większość siania paniki wokół „miękkiej kokainy” to nic innego jak sianie bezpodstawnej paniki, a także przesada ze strony mediów, które często nie są w stanie poprawnie zinterpretować zwykłego abstrakcji badania, a także są wzbogacone niezliczonymi samozwańczych „ekspertów” i „guru zdrowia”, którzy wykorzystują ogólną histerię jako okazję do sprzedania swojego (w najlepszym przypadku nieskutecznego lub poważnie szkodliwego dla zdrowia) programu żywieniowego. Jednak nawet po demistyfikacji należy pamiętać o jednej kwestii: cukier nie jest substancją toksyczną, ale bardzo „neutralnym” węglowodanem. I właśnie w tej neutralności kryje się pewne niebezpieczeństwo, które często powoduje korelację wysokiego spożycia cukru ze wszystkimi przypisywanymi mu najróżniejszymi złem. Aby przetrwać i efektywnie funkcjonować, organizm ludzki potrzebuje nie tylko makroskładników: białek, tłuszczów i węglowodanów, ale także licznych witamin i minerałów. Dieta czerpiąca większość węglowodanów z cukru neutralnego, który nie zawiera żadnego z nich, szybko powoduje niedobór, a tym samym pośrednio powoduje powstawanie licznych problemów. Ponadto cukier w połączeniu z tłuszczem, który często występuje w wielu produktach spożywczych, charakteryzuje się niezwykle wysoką smakowitością, czyli smakowitością. Są niezwykle łatwe w spożyciu, co często skutkuje spożyciem znacznie większej ilości kalorii, niż jest to konieczne.
Co możesz z tego wyciągnąć: Nie ma absolutnie żadnego powodu, aby eliminować cukier ze swojej diety, o ile zaspokajasz zapotrzebowanie na mikroelementy i mieścisz się w swoim zapotrzebowaniu kalorycznym. Praktyczną i sprawdzoną zasadą jest tutaj stosunek 80/20. 80% kalorii powinno pochodzić z żywności maksymalnie nieprzetworzonej oraz co najmniej 800 g owoców i warzyw dziennie. A co do reszty: rób, co ci się podoba!.
